Inspiracje - hiperrealizm Luciano Ventrone

Hiperrealizm, superrealizm lub fotorealizm – kierunek w malarstwie XX wieku, którego celem jest przedstawianie rzeczywistości z jak największą precyzją. Termin ten po raz pierwszy zastosował Daniel Abadie w odniesieniu do twórców amerykańskich odtwarzających na płótnach fotografię. Nurt ten zrodził się około 1965 roku w Stanach Zjednoczonych. Hiperrealiści porzucili fascynację kolorem na rzecz absolutnego oddania prawdy. Ich obrazy tak wiernie oddawały rzeczywistość, iż często mylone były z fotografiami. Ciekawostką jest fakt, że wielu z artystów hiperrealistycznych zrezygnowało z malarstwa olejnego na rzecz farb akrylowych, które lepiej nadają się do wielokrotnego modelowania detali. Często pojawiającym się u superrealistów motywem są ... samochody i motocykle. Sławę w tym zakresie zdobył niejaki Don Eddy, który pod koniec lat 70. XX wieku pracował nad cyklem grafik przedstawiających karoserie i zderzaki samochodów. Podobne obrazy malował znany amerykański malarz David Parrish. Te dzieła są już nie do odróżnienia od fotografii, a ich twórcy pozostali nawet wierni fotografii w jednolitym rozmywaniu drugiego planu.

Hiperrealizm jest kontrpropozycją dla tzw. minimal art lub suprematyzmu i wszystkich kierunków w sztuce, które sprowadzają treść obrazu do absolutnego minimum, a od malarza nie wymagają praktycznie żadnych umiejętności technicznych. Jak jednak wszystkie zamysły artystyczne, których istotą jest sprzeciw, skończył się z przycichnięciem idei opozycyjnej. Obecnie obrazy hiperrealistyczne wciąż pojawiają się sporadycznie w galeriach, zwykle jednak nie jako cel, lecz jako środek do innego zamysłu artystycznego.

Zasadniczo wyróżnia się 6 kryteriów hiperrealizmu:

• prawie zawsze wzorem jest zdjęcie lub diapozytyw;
• tradycyjną kompozycję zastępuje wybrany wzór fotograficzny przenoszony przez projekcję na powierzchnię obrazu;
• specyficzne cechy indywidualnego warsztatu twórczego są całkowicie odrzucone;
• przedstawiany przedmiot jest ukazany precyzyjnie i zgodnie ze wzorem;
• tematy i motywy są czerpane z życia codziennego lub otoczenia artysty;
• fotografia nie jest traktowana jako środek pomocniczy, ale jako świadomie wybrana sytuacja wyjściowa dla przedstawienia obrazu.

Dla zilustrowania tego wpisu chciałbym przedstawić prace przedstawiciela europejskiego hiperrealizmu, niesamowitego włoskiego malarza Luciano Ventrone. 

Prawda, że niezwykle realistyczne. Do złudzenia przypominają fotografie. Na wstępie tego wpisu zamieściłem zdjęcie samego mistrza w akcji. Dla zainteresowanych, służę wiekszą ilością kopii jego obrazów.