Wojciech Weiss - Polski Renoir

Dzisiaj przypada 138 rocznica urodzin Wojciecha Weissa (1875–1950), wybitnego malarza, rysownika i grafika, którego twórczość ewoluowała od ekspresyjno-symbolicznych fascynacji przez poszukiwania kolorystyczne po zmysłową klasyczną dojrzałość. Urodził się w Leordzie na Bukowinie, jako syn emigranta po powstaniu styczniowym. Studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie, później w Paryżu, Rzymie i Florencji. Od 1907 był profesorem i rektorem krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Malował m.in. pejzaże okolic Strzyżowa, Płaszowa i Kalwarii Zebrzydowskiej (miejscowości, w których mieszkał), portrety, akty. 

Powyżej, autoportret mistrza w swojej pracowni, z 1925 roku.

Znaczący wpływ na jego malarstwo wywarła twórczość Muncha, Malczewskiego. Był artystą docenionym za życia, uznawanym, wystawianym na ziemiach polskich i za granicą. Wojciech Weiss nazywany był  także Polskim Renoir’em. Mimo iż największą sławę przyniosło mu malarstwo, znany jest także z dokonań w dziedzinie grafiki oraz fotografiki. Przez wiele lat był związany z krakowską Akademią Sztuk Pięknych – początkowo jako student, potem jako profesor i rektor. Ceniony w środowisku międzynarodowym miał okazję pokazywać swoje prace na wystawach w Rzymie, Dusseldorfie, Wenecji czy Pittsburghu. Bardzo lubię malarstwo profesora Weissa. Przyznam się, że dokonałem nawet kilku kopii jego prac. W tym m.in. słynną "Pokojówkę" z 1911 roku. 

Zresztą, dzięki oryginalnym aktom pięknych pań, zdobył wielką renomę i popularność. Tak jak u Renoir'a jego kobiety emanowały ciepłem, tajemniczością, powabem czy nawet dystansem do samych siebie.

To naprawdę fantastyczne obrazy. Ale nie stronił również od innej tematyki. Dla przykładu, obrazy przedstawiające sceny z kawiarni, przypominają mi niektóre prace Degasa. Zwłaszcza ta para siedząca, a może prawie leżąca przy stoliku. Jest to słynny "Demon" z 1904 roku. Nad nim "Kankan w Moulin Rouge" z 1900 roku a na dole "Kawiarnia paryska" z 1899 roku.

Prawda, że piękne! 

Wojciech Weiss był malarzem wszechstronnym, kompletnym. Wydaje mi się, że nawet trochę niedocenianym w Polsce. A na pewno mało znanym, co jest już dla mnie niezrozumiałe. Czyżby zaszkodził jemu najczęściej w czasach komuny pokazywany "Manifest" z 1950 roku. Namalował go krótko przed swoją śmiercią.

To był wtedy tak popularny obraz, że wydano go nawet na znaczkach pocztowych. A sam obraz? Nawet, niczego sobie. Ja natomiast wolę podziwiać "Melancholika" z okresu młodości artysty, tj. 1898 roku. 

Albo nawet przepiękną martwą naturę ze "Złotymi różami", z 1901 roku. 

Doprawdy, każdy znajdzie coś dla siebie. Tyle tego namalował. Dla nas! To wspaniały Polski malarz. Wielki malarz. Pamiętajmy, że mieliśmy kiedyś takiego malarza.