Rozważania na temat malarstwa - Siodło juczne albo siodło miłości

Chyba każdy słyszał kiedyś o słynnym bajkopisarzu Jean de La Fontaine (1621-1695), czołowym przedstawicielu klasycyzmu francuskiego i autorze blisko 250 bajek. Bo kto by nie słyszał pięknej bajki "Kruk i lis" w przekładzie Ignacego Krasickiego? Wszystkie dzieci na całym świecie, na zawsze będą Jemu wdzięczne za piękne i mądre bajki oraz porzekadła. Ale mistrz bajek pisał także coś dla trochę starszych dzieci. I były to dzieła tak wybitne, że doczekały się nawet zilustrowania ich treści. Przytoczę w tym miejscu pewną bajkę, chociaż może to jest opowiadanie, pod tytułem angielskim "Siodło juczne" lub oryginalnym francuskim "Pępek". Chociaż znalazłem też inne tłumaczenie tego tekstu zatytułowanego dosłownie: "Siodło miłości". 

Bohaterem tej bajki jest artysta malarz, który był chorobliwie zazdrosny o swoją żonę. Pewnego razu, kiedy był zmuszony wyjechać z domu, postanowił namalować jej w intymnym miejscu postać osła. Po prostu, wyszedł z założenia, że jeśli ukochana żoneczka go zdradzi, to namalowany wizerunek osła może zostać uszkodzony (usunięty) podczas miłosnych igraszek. Więc żona z tego właśnie powodu nie dopuści się żadnego niecnego występku.

Niestety, zazdrosny mąż nie przewidział, że kochankiem niewiernej małżonki był jego kolega po fachu, też artysta malarz, który najpierw zrobił dokładną kopię rysunku osła na kartce papieru, a kiedy już było po wszystkim namalował kochance na tym samym miejscu identycznego osła. Dowcipniś dodał jednak osiołkowi ... siodło. No i stało się! Mąż po powrocie jak zobaczył osła rzekł, że "niech piekło pochłonie obu ..., czyli świadka który miał pilnować i tego co go osiodłał...".

Ilustracja do bajki La Fontaine'a "Siodło juczne" 

Pierre Subleyras (1699-1749), Olej na płótnie, 30.5 x 24.5 cm

Inne interpretacje tej pikantnej historii, jakie zamieszczono w wydaniach książkowych wyglądają następująco:

 Nicolas de Larmessin (1640-1725)

The pack-saddle, by Charles Eisen.
From Tales and Novels in verse, by Jean de La Fontaine, vol. 2, London, 1896.

Tekst opowiadania w wersji angielskiej pochodzi z wydawnictwa The University of Adelaide Library w Australii.

"The Pack-Saddle" -  "Siodło juczne"

A FAMOUS painter, jealous of his wife;

Whose charms he valued more than fame or life,

When going on a journey used his art,

To paint an ASS upon a certain part,

(Umbilical, 'tis said) and like a seal:

Impressive token, nothing thence to steal.

A BROTHER brush, enamoured of the dame;

Now took advantage, and declared his flame:

The Ass effaced, but God knows how 'twas done;

Another soon howe'er he had begun,

And finished well, upon the very spot;

In painting, few more praises ever got;

But want of recollection made him place

A saddle, where before he none could trace.

THE husband, when returned, desired to look

At what he drew, when leave he lately took.

Yes, see my dear, the wily wife replied,

The Ass is witness, faithful I abide.

Zounds! said the painter, when he got a sight,-

What!-you'd persuade me ev'ry thing is right?

I wish the witness you display so well,

And him who saddled it, were both in Hell.

Oryginał francuski jest o dziwo o połowę krótszy... a  jego tytuł odnosi się do ...pępka

"Le Bat" - "Pępek"

Un peintre etait, qui, jaloux de sa femme,

Allant aux champs, lui peignit un baudet

Sur le nombril, en guise de cachet.

Un sien confrere, amoureux de la dame,

La va trouver, et l'ane efface net,

Dieu sait comment ; puis un autre en remet

Au meme endroit, ainsi que l'on peut croire.

A celui-ci, par faute de memoire

Il mit un bat ; l'autre n'en avait point.

L'epoux revient, veut s'eclaircir du point :

" Voyez, mon fils, dit la bonne commere,

L'ane est temoin de ma fidelite.

- Diantre soit fait, dit l'epoux en colere,

Et du temoin, et de qui l'a bate ! "

Przyjemnej lektury