Sztuka mniej znana ale ludzie żywi.

Emile Claus, De oude tuinman (Stary ogrodnik), 1885. Olej na płótnie, 216 x 140 cm. Muzeum Sztuki Nowoczesnej i Współczesnej w Liège, Belgia

Ten monumentalny olejny obraz jest ciekawym przykładem twórczości nieznanego mi artysty z Belgii. Luministy, który malował jeszcze wtedy realistycznie.

W 1889 roku Claus zatrzymał się na jakiś czas w Paryżu i odwiedził wystawę Moneta w Galerii Boussod-Valadon. To właśnie wtedy postanowił zostać impresjonistą. Claus później został nawet liderem ruchu luministycznego w swoim kraju. Luminizm można postrzegać jako syntezę francuskiego impresjonizmu i neoimpresjonizmu z jednej strony oraz realistycznej tradycji sztuki belgijskiej z drugiej.

Léon Bakst, Portret Siergieja Diagilewa i jego starej piastunki, 1905. Olej na płótnie, 120 x 80 cm Petersburg, Państwowe Muzeum Rosyjskie

Siergiej Diagilew (1872–1929), był znany przede wszystkim jako dyrektor słynnych Baletów Rosyjskich, założonych w 1909 roku, był jedną z czołowych postaci kulturalnych Rosji końca XIX i początku XX wieku. Ponieważ uwielbiam oglądać balet, zwłaszcza ten klasyczny z czasów mistrza, postanowiłem przybliżyć jego sylwetkę.

Przybył do Petersburga w 1890 r., aby studiować prawo ale wkrótce dołączył do kręgu muzyków, pisarzy i artystów, którzy wówczas stanowili rdzeń pisma Mir Iskusstva (Świat sztuki). Kurator wystaw i autor monograficznych studiów poświęconych rosyjskim malarzom, był także asystentem dyrektora Teatrów Cesarskich, a w 1905 r. zorganizował dużą wystawę rosyjskich portretów historycznych w Petersburgu.

„W 1906 roku zabrał rosyjską sztukę do Paryża, organizując wystawę prac swoich rodaków w Salonie Jesiennym. Już w 1898 roku niektórzy malarze, tacy jak Korovin, Serov i Bakst, wystawiali w Niemczech z jego pomocą, ale paryska wystawa była imponująca i – jak pisały wówczas gazety – była najważniejszą i najbardziej reprezentatywną wystawą rosyjskiej sztuki dekady”.